Montag, 12. März 2012

βασικα δεν πολυπιστευα ποτε στα ζωδια.τα διαβαζα που και που απο βαρεμαρα αν τυχαινε να πεσει στα χερια μου κανα περιοδικο την ωρα του μαθηματος η σε καμια αιθουσα αναμονης.και ακομα και τοτε με το που τα διαβαζα τα ξεχναχα και δεν εδινα ποτε σημασια.ελα ομως που μια μερα ανακαληψα το stardome,και η αποψη μου αλλαξε μιας και οτι γραφει για το ζωδιο μου,τις περισσοτερες αν οχι ολες τις φορες, πεφτει παντα 100% μεσα! ειναι ρε παιδι μου σαν να το εγραψα εγω.καποιες φορες με τρομαζει κιολας το πως καποιος αλλος ανθρωπος μπορει να μαντεψει τι νιωθεις,τι καταστασεις ζεις ακομα και να προβλεψει ψιλοπραγματα απο τις επομενες μερες που θα ερθουν.και ολος αυτος ο συνηρμος προηλθε απο αυτο που διαβασα μολις τωρα

 "έχω ένα πολύ απλό ερώτημα να σου θέσω αγαπητέ/η μου Κριέ: τι κάνεις όταν νιώθεις πως δεν ανήκεις στο περιβάλλον που σε έριξαν, όταν μιλάς άλλη γλώσσα με τους γύρω σου; Η εύκολη απάντηση είναι να ανοίξεις την πόρτα και να φύγεις. Η δύσκολη απάντηση είναι να μάθεις αυτή τη νέα γλώσσα. Επειδή προτιμάς την εύκολη, να σου πω πως κάνοντας το βήμα προς την εξώπορτα, μπορεί να ακούσεις από το βάθος του χώρου μία γνώριμη φωνή που έλεγες πως δε θα άκουγες ποτέ ξανά στη ζωή σου. Τώρα, θα ξαναγυρίσεις πίσω...; "

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen