φανταστηκες ποτε τη ζωη σου χωρις εσενα?οτι εγινε, οτι ειναι να γινει, το φανταστηκες ποτε χωρις εσενα?τι κι αν
δεν υπηρξες ποτε?η ζωη ειναι μια παροδικη κατασταση που εχει μονιμη λυση.η ζωη, ειναι απολιτως γραμμικη και μη
αναστρεψιμη.ειναι μια μπαλα που κατρακυλα και στον δρομο της περνει μαζι οτι βρει.μερικες φορες περνει και αλλες
απλα καταστρεφει.θυμασαι πως ηταν να νιωθεις ελευθερος? πως ηταν να νιωθεις ατρωμητος? τοτε που δεν ειχες ακομα την
αισθηση του φοβου και του ανχους. τοτε που ξυπναγες με ενα χαμογελο και κοιμοσουν με το ιδιο χαμογελο. τοτε που ο
κοσμος φανταζε παιδικη χαρα.σου λειπουν ολα αυτα το ξερω.ο μεγαλυτερος πονος ξερεις ποιος ειναι?να ακους εξω απτο
παραθυρο σου τα παιδια που παιζουν.να νιωθεις μεσα σου την ελευθερια τους την χαρα  και την αθωωτητα τους.τα εχεις
χασει αυτα εδω και καιρο/και ξερεις οτι ποτε δεν θα ειναι πια δικα σου. και ζηλευεις, ζηλευεις την ευτιχια των
μικρων παιδιων, δεν ξερουν ακομα τι παει να πει φοβος..